سحـرم   دولت   بیدار  به  بالین  آمد      گفت برخیز که  آن خسرو شیرین آمد

قدحی درکش وسرخوش بتماشابخرام      تا ببینی  که  نگارت  به چه   آیین آمد

مژدگانی  بده ای خلوتی  نافه  گشای      که ز صحرای ختن آهوی مشکین آمد

گریه آبی به رخ  سوختگان باز آورد     ناله   فریاد  رس  عاشق  مسکین  آمد

مرغ دل بازهوادار کمان  ابروئیست     ای  کبوتر نگران  باش که  شاهین آمد

ساقیامی بده وغم مخورازدشمن ودوست       که  به  کام  دل ما این  بشد و  این آمد

رسم  بد عهدی ایام چو دید ابر بهار      گریه اش بر سمن و سنبل ونسرین آمد

چون  صبا گفتۀ حافظ  بشنید ازبلبل      عنبر  افشان   به  تماشای  ریاحین آمد 

غمش   در  نهانخانۀ    دل   نشیند       به نازی که  لیلی  به محمل نشیند

به  دنبال  محمل  چنان  زار گریم       که  از گریه ام  ناقه  در گل نشیند

خلد گر به  پا خاری  آسان  برآرم       چه سازم به خاری که دردل نشیند

پی  ناقه اش  رفتم   آهسته  ترسم      غباری   به   دامــان   محمل نشیند

مرنجان دلم راکه این مرغ وحشی      ز بامی  که  برخاست مشکل نشیند

عجب نیست خندداگرگل به سروی     که  دراین  چمن  پای در گل نشیند

بنازم   به   بزم  محبت  که  آنجا       گدائی  به   شـاهی   مقابل   نشیند

"طبیب" ازطلب دردوگیتی میاسا       کسی چون  میان  دو  منزل نشیند؟

ای که خورشید زند بوسه به خاکت زادب         ز فروغ  تو کند جلوه گری  ماه به  شب

توئی  آن  گل که  ز پیدایش  گلزار وجود          بلبلان  یکسره  خوانند به نام  تو خُطب

نیست  در  آینۀ   ذات  تو  جز  نور  خدا          نیست  در چهرۀ  تابان تو جز جلوۀ حق

آیت  صولت  و مردانگی و شرم  و وقار         مظهر عزّت و آزادگی  و فضل  و ادب

نور  حق  ماه   بنی   هاشم  شمع   شهدا          میوۀ   باغ   علی   میر شجاعان  عرب

منبع  جود  وعطا  مظهراخلاص وصفا           زادۀ   شیر  خد ا  خسرو  فرخنده  نسب

نظر  لطف  و عنایت  ز من  ای   شاه  مپوش            که  مرا جان به  هوای تو  رسیده  است  به لب

نکند  عاشق   کوی   تو  تمنای   بهشت         کز حریمت  دل  افسردۀ  ما یافت  طرب

درره عشق رساهرکه به مطلوب رسید          دگر از  دامن  جانان  نکشد  دست  طلب

جهان زخرمی امشب بهشت روح افزاست       به هرکجا که روی خیمۀ طرب  برپاست

ز چهرۀ  فلک امشب چو در جبین  زمین         نشان   شادی  و  آثار   خرمی   پیداست

مگر جما ل خدا گشته  جلوه گر  کامشب        سرای فاطمه غرق فروغ ونوروضیاست

ز من مپرس جهان را دلیل شادی چیست       ز من  مپرس فلک رابساط  بزم  چراست

به هوش باش  درامشب که ساکنان فلک        نــدا   کنند   که   میلاد  سـید الشـــهداست

رسید  مژدۀ  رحمت  که  درحریم  علی        قدم  نهاده  عزیزی  که  مادرش زهراست

شهی که   منشی دیوان اوست کلک قدر        شهی که درکف  فرمان او زمام قضا ست

چه صورتی که مصوردراوست  صورت حق        چه سیرتی که مجسم دراوصفات خداست

دری که  زیورفرش است و  گوشوارۀ عرش         گلی که زینت دوش رسول هردوسرا ست

حسین (ع) سرور آزادگان  و جانبازان        حسین (ع)  مظهر  الطاف  خالق  یکتاست

بلند  مرتبه   شاهی  که  بر اریکۀ  حق        لوای   سلطنت   او    همیشه   پابرجا ست

 ز آستان  تو  شاها چسان  رود بیرون        کسی  که  چشم امیدش  به رحمت فرداست

مرا  ز نامه سیاهی چه  باک  درصف حشر         که چون حسین شفیعی مرابه روز جزاست

"رسا"  چگونه  برآید  ز عهدۀ مدحت        که  پیش قدر  بلند  تو  پست  طبع  رساست