ای جوهر  علم و جان عالم          وای اسم  تو روح  جسم آدم 

ای پشت فلک به حکم تعظیم           در پیش   قدت براستی   خم 

ای زنده  زلعل  فیض  بخشت           روح القدس  و مسیح و مریم

ایجاد  تو   گر  نبود  کی   بود            ز  آ دم اثر  و نشان   ز عالم

اسماء         تواند    آفرینش             ای خوانده خدات اسم اعظم

شمسی  و  طلوع   ما  تأخر             داری  چو   ظهور  ما   تقدم

چون دست مشیت  الهیست            با  دست   ارادۀ  تو    منضم

سلطانی اگر به  دست قدرت           خاتم  ببری  ز  دست   خاتم

ای  یاد  خدا   که   یاد  رویت            آزادی  هر  دلیست  از   غم

عالم   همه  در  غمند و ما را            در قید  غمت  دلیست خرم

اعدای  تو  در   سقر    معذب           احباب  تو   در  جنان   منعم

کزمهر تو شد   بهشت موجود           و ز  قهر تو خلق شد جهنم

اوصاف    محیّر        العقولت            چون  نطق  مرا نموده  ابکم

توصیف  تو  را  بجستم  از  دل           فرمود   مرا  ز   سر   ملهم

در ذات خدا علیست ممسوس          بر عالمیان خدای محسوس