کیمیای عشق

آن آتشی  که هست نهان  در جگرمرا       باشد  عیان  ز  آه   دل  و چشم  تر مرا

در اولین  قدم  چو بگفتم  به ترک سر       دیگربه راه عشق چه خوف ازخطرمرا

زیبد که  پا نهم  به  سر تاج  خسروی       آن مه  اگر  ز مهر نهد  پا  به  سر مرا

ای  زلف  یار  تا  من  دیوانه  دیدمت       کردی   هـزار  مرتبه   دیـوانه  تر مرا

بر تن  ز شوق جامۀ  جان را  قبا کنم       در هجر اگر ز  وصل  تو آید خبر مرا

چون کیمیای عشق توآورده ام به کف       دیگر چه  احتیاج  به  سیم و به  زرمرا

جزعشقبازیم به جهان نیست پیشه ای       "شاکر"هزارشکرکه هست این هنرمرا

شب به تاب غم وروزم به تعب می گذرد      شب و روز من  دلداده  عجب می گذرد

دل آن شاد که  با همچو تو گل رخساری      نوبهارش همه درعیش وطرب می گذرد

بی  تو ای راحت جان با دوجهان عیش وطرب     روزگارم همه  در حزن وکرب می گذرد

نیست بر چشمة  کوثر دگرم  چشم  امید      تا مرا  وصف  لبان  تو به  لب می گذرد

شادی عشق  تو نگذاشت غمی بردل من      چونکه خورشید دمدظلمت شب می گذرد

سر نهم  جای قدم  بر در میخانة  عشق      زانکه  جبریل در اینجا  به ادب می گذرد

"شاکرا" از غم  دلدار  بجو  شادی  دل      مکن اندیشه  که عمرت به تعب می گذرد